کد مطلب:94487 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:135
[صفحه 190] ای كوفه نشینان! زبونی و ترس را رها سازید و در ستیزی سخت بر شامیان بتازید! در جنگ صفین آثار فتح و پیروزی علی (ع) آشكار شده بود كه عمروعاص حیله تاریخی خویش را بكار بست. چشمان حیرت زده عراقیان تماشاگر نیزه های شامیان بود كه بر سر آنها قرآن خدا می درخشید. این بی پروائی و اظهار عجز و ناتوانی شامیان، عراقیان را بر آن داشت تا دست از جنگ با آنان بشویند و علی (ع) را ناگزیر كنند تا مالك اشتر را برگردانده و به این پیكار پایان بخشد علی (ع) كه از خدعه دشمن نیك آگاه بود، پای بر منبر نهاد و چنین فرمود شما ای سپاهیان عراق، بسی خام و سبك سرید نخست ستایش می كنم خدائی را كه بزرگ و بی مثال است و سپس درود می فرستم به رسولی كه رسالتش- تا هستی هست- بی زوال است اما بعد، ای عراقیان، به خدا سوگند شما بسان زن آبستنی هستید كه پس از گذران دوران سخت بارداری، نوزادش بمیرد و شوهرش را هم مرگ بگیرد، و آنقدر بیوه بماند تا بیگانه ترین اشخاص میراث و مانده اش را به یغما برد خدا گواه است كه بی هیچ اغماضی این سخن را بی پرده بشما می گویم، كه من بناچار و اضطرار، بسوی شما آمدم نه به میل خویش و به اختیار. شنیدم كه گفته اید: علی سخنش ب ا دروغ آمیخته است! مرگ بی امان بر شما باد كه چه بد زبان و كج اندیشید! من بر چه كسی دروغ بندم؟ بر خداوندی كه نخست بر او ایمان آوردم؟ و یا به رسولی كه من نخستین كسی بودم كه دعوتش را به جان پذیرفتم؟ خدا گواه این دل دردمند من است، كه مومنی دروغگو نیستم، بلكه گفتارم جملگی درست و راست است. بسی فصیح می اندیشم و بسیار بلیغ سخن می رانم شما كه نبودید و نمی دانید- و بی شك لیاقت شنیدن آنرا ندارید- ما در كسی كه شعور درك سخنان راستین و حكمت آموز و بی اجر و مزدم را ندارد، در مرگ فرزند خویش سوز و ناله سر دهد و موی پریشان كند! این چه بهتانی است؟! البته راستی گفتار مرا پس از این، با همه وجود حس خواهید كرد
صفحه 190.